De nevenschade van 20 kilometer te hard:

Olaf McDaniel, fractievoorzitter PvdA Leiderdorp

De kogel is door de kerk: het Leiderdorpse deel van de Leidse Ringweg Noord (LRN )zal niet, zoals alle kilometers LRN op Leids grondgebied een snelheid kennen van 50 kilometer per uur, maar 70 kilometer. Daarmee is een discussie beslist die in november 2019 Leiderdorp nog een college kostte. Zeventig kilometer dus, een nipt meerderheidsbesluit van de coalitie van VVD, CDA, D66 en CU/SGP (11 zetels) versus de oppositie LPL, PvdA en GroenLinks (met 10 zetels).

Eén discussie dus na lange tijd beslecht. Nu komen dit soort pressie besluiten vaak met een hoop nevenschade. En het is tijd om die nevenschade eens te bekijken.

Ik beperk me tot twee belangrijke punten.

Ten eerste de geloofwaardigheid van D66 in Leiderdorp.

Die partij ging van een D66-amendement in november 2019 om 50 kilometer per uur af te dwingen, naar het april 2020 standpunt dat 70 km per uur toch verstandig was. De reden? Uit de in het debat gegeven argumenten voor deze ommezwaai is dat niet te verklaren, maar wel uit het feit dat D66 inmiddels in het Leiderdorpse College zit en kennelijk is gezwicht voor de druk vanuit collegepartners CDA, VVD en CU/SGP. Die laatste drie partijen hebben van het begin af aan een duidelijk standpunt gehad: 70 kilometer. D66 is dus 180 graden gedraaid (of 20 kilometer) en dat roept vragen of over de betrouwbaarheid. Of de kiezers dat over 2 jaar bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen zich dat nog zullen herinneren zullen we tegen die tijd wel zien. Maar politieke partijen vergeten dit soort zaken minder snel. D66 was eerst al in november 2019 toen het College op de 50 versus 70 kilometer was gevallen zonder plausibele reden uit coalitieonderhandelingen met LPF, PvdA en GroenLinks gestapt en nu ook nog van standpunt veranderd over de LRN snelheid. Dat trekt zijn wissel op de politieke verhoudingen! Hoe kijken potentiele coalitiepartners tegen zo’n zwabberend Leiderdorps D66 aan na de volgende verkiezingen?

Maar misschien nog ernstiger is de situatie in de regio.

Een duidelijke meerderheid in de Leiderdorpse politiek is al jaren een voorstander van intensivering van de regionale samenwerking, wellicht zelfs leidend tot een fusie. In Leiderdorp zijn daar eigenlijk alleen de lokale partij en het CDA nadrukkelijk tegen; de overige partijen staan daar positief tegenover. Maar de manier waarop Leiden de gemeente Leiderdorp onder druk heeft gezet bij het dossier van de LRN roept de vraag op, hoe serieus we nog moeten streven naar fusie met een partner die er dit soort gedrag op na houdt? Leiden dreigde de financiële steun voor de LRN in te trekken als Leiderdorp niet voor 70 km per uur zou kiezen en deed dat op niet mis te verstande manier. Natuurlijk had het Leiderdorpse College zich direct moeten distantiëren van dit gedrag, maar de bestuurlijke moed ontbrak bij dit College. En erger: de politieke intelligentie van het Leiderdorpse College reikte niet verder dan een juridisch advies te vragen over deze kwestie met de verkeerde vragen om als klap op de vuurpijl ook de resultaten van dit onderzoek geheim te willen verklaren. Leiderdorp heeft zich zonder verzet laten chanteren door Leiden en dat doet iets met de waardering van hun bestuurlijke praktijk. Ik vraag mij af of de voorstanders van fusie op termijn -en daar behoorde ik ook toe- na dit gedrag van Leiden nog veel zin hebben in verdere stappen. En zo verwordt een relatief simpele beslissing voor 50 of 70 kilometer voor onze regio een onderwerp waarvan de nevenschade nog jarenlang effect kan hebben. Zowel binnen Leiderdorp, waarin D66 zich voor een deel van de politieke partijen zich heeft gediskwalificeerd als binnen de regio waarin de belangstelling voor fusie op termijn waarin Leiden betrokken is voorlopig tot het nulpunt is gedaald.

Terug naar homepage