Eenzaamheid erger dan ooit

Onlangs besteedde de Volkskrant er een aparte katern aan. En terecht, aangezien steeds meer mensen in de vergetelheid geraken. Het is algemeen bekend dat rond de Kerstdagen dit probleem zich met name manifesteert. Het is bijna ‘gewoon geworden’ ; het is inherent aan het einde van het jaar en de donkere dagen vlak voor de jaarwisseling. Het zal u duidelijk zijn dat het niet gewoon is; het is en blijft buitengewoon zorgelijk! Vooral ook omdat wij in een welvaartsstaat leven en kennelijk nog onvoldoende beseffen wat dit met mensen doet.

Er niet meer bij horen, niet meer opgemerkt worden en zelfs verwaarloosd worden door de omgeving. En dan te bedenken dat wij sinds kort deel uitmaken van een participatiesamenleving. Paradoxaal hieraan is wel, dat tevens onderkend wordt dat wij nog steeds in een samenleving leven van toenemende individualisering. “Let’s face it” wij Nederlanders zijn nog steeds erg op ons zelf gericht. Afdwingen dat wij nu – min of meer om geld te besparen – voor elkaar moeten zorgen lijkt geen lang leven beschoren. Er zijn voorbeelden te over - en helaas ook zeer schrijnende - dat nog steeds veel mensen zelfs met de komst van de nieuwe wetgeving aan hun lot worden overgelaten of onhandig worden bejegend.

Zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen, vanuit eigen kracht en gebruikmakend van je netwerk vormt het credo, maar is voor heel veel mensen slechts een loze kreet. Zorgelijk is, dat veel gemeenten nog steeds niet weten hoe zij hiermee om moeten gaan en dat nu al de menselijke maat – wellicht onder de druk van de opgelegde bezuinigingsmaatregelen – uit het oog wordt verloren. De kranten staan er iedere week bol van.

Eric Majoie web redacteur en ondernemer HET