Verkiezingen 2014 van leus tot keus - deel 1

Ook wordt het straatbeeld binnenkort weer bepaald door grote posters waarin, in zeer korte bewoordingen –inclusief spel en stijlfouten- de aandacht van de kiezer moet worden getrokken. Ook mijn eigen partij, de PvdA, doet uiteraard in Leiderdorp actief aan dit spel mee. Want alhoewel niemand enig idee heeft of dit de kiezers nu juist trekt of afstoot, is het voor vele Leiderdorpers zo ongeveer de enige confrontatie met de locale politiek.

Wat is nu een goede leus? Dat is onderwerp van vele besprekingen bij al onze locale partijen. Sessies die na intensief zoekwerk steevast eindigen in een hoge mate van meligheid, waarin allerlei leuzen tot ieders grote hilariteit wordt samengevoegd. De eerste keer dat ik dit feest mocht meemaken was in 1978. Ik was toen lid van de campagne commissie van de PPR (mijn politieke voorland) in Amsterdam. Na vele nachtelijke sessies kwamen we eruit. Het streven was 3 zetels in de Amsterdamse gemeenteraad en in 1974 was het teleurstellend geëindigd met 2 zetels: men kwam ongeveer 10.000 stemmen tekort. De (veronderstelde) gouden spreuk werd iets van: met 10.000 stemmen meer een 3e zetel voor de PPR. Weinig inhoudelijk (waarom zijn 3 zetels van een bepaalde politieke partij voor de Amsterdamse bevolking beter dan 2?) en niet echt aansprekend of duidelijk (waarom niet 4 zetels?). En wat gaat u dan echt doen met die zetels? Succes bleef dan ook uit: als ik me goed herinner kwamen we nog steeds 5000 stemmen tekort. Het was de tijd van wethouder Schaefer die wel raad wist met one liners zijn: in geouwehoer kun je niet wonen is wereld beroemd geworden in Nederland. Het was de leus van de PvdA in Amsterdam bij die verkiezingen. Nog altijd actueel: ook hier in Leiderdorp!

In elk geval was de PPR leus onduidelijk en onbestemd. Was het beter afgelopen met een betere leus? We zullen het nooit zeker weten!

In een volgend blog: naar de inhoud van de leuzen in Leiderdorp.