Dubbelinterview Olaf en Joyce

Olaf Mc Daniël   Joyce van Reijn

Hoe lang zit je al in de Leiderdorpse politiek?

Olaf: Al een lange tijd. Ik ben vier jaar burgerraadslid geweest en zit nu 12 jaar in de Gemeenteraad. Dat is een lange tijd, maar als ik rond kijk naar mijn collega’s van andere partijen in de Gemeenteraad, dan zie ik velen die net zo lang of zelfs nog langer actief zijn in de Leiderdorpse politiek. Als je dit type werk interessant vindt, dan blijf je kennelijk lang zitten. Dat heeft voor- en nadelen. Bij de PvdA zijn we blij dat we bij de eerste vijf op de kieslijst weer eens wat nieuwe namen hebben.

Joyce: Ik ben zo'n twintig jaar actief in de Leiderdorpse PvdA. Eerst als bestuurslid, vervolgens als commissielid en momenteel als raadslid. 

Waarom ben je in de lokale politiek gegaan?

Olaf: De toenmalige fractievoorzitter Jan Hermans deed destijds een beroep op mij. Tot dan toe was ik alleen actief geweest in de landelijke politiek, maar na een paar vergaderingen in Leiderdorp werd mij duidelijk dat er op lokaal niveau veel directer en concreter resultaten konden worden geboekt. Op landelijk niveau was ik al heel blij als er een amendement of een motie werd aangenomen waaraan ik had bijgedragen, maar het effect daarvan duurde altijd jaren (als er al effect was!). Op lokaal niveau zijn de beslissingen direct merkbaar: verkeer, milieu, woningbouw, economie, beslissingen rondom sport etc. En eigenlijk is dat veel leuker dan abstract en ver van het dagelijkse leven op landelijk niveau bezig te zijn. Dat moet ook gebeuren, maar dat laat ik graag aan anderen over.

Joyce: Mijn moeder was alleenstaand en zorgde voor mijn jongere broer en mijzelf. Dit in een tijd waar een vader na een scheiding vaak buiten beeld raakte, zo ook in ons geval. Ze stond er vanaf mijn zesde alleen voor. Op mijn zevende werd ze ernstig ziek, werd afgekeurd en wij belandden op het niveau van een bijstand. Toch heb ik door de verzorgingsstaat die Nederland was het VWO kunnen volgen en een studie kunnen afronden. Wij konden deelnemen aan het verenigingsleven en ik heb dan ook niet het gevoel gehad als kind dat ik buiten de samenleving stond. Natuurlijk zag ik wel dat wij weinig geld hadden maar het lukte. Zo’n vangnet en de kans je te ontwikkelen gun ik iedereen in Nederland. Mensen een perspectief bieden en kans op ontwikkeling zorgt voor heel veel potentie in de samenleving.

Goed onderwijs, goede zorg en een goed vangnet voor als het, soms voor even, niet lukt is wat mij betreft een essentieel onderdeel van een zichzelf respecterende samenleving. Daar wil ik voor staan en me voor inzetten. Dat is ook waar de PvdA voor staat. Het credo ‘De sterkste schouders de zwaarste lasten’ is mij dan ook uit het hart gegrepen. Daar wil ik een bijdrage aan leveren.

Ben je tevreden over de resultaten tot dusverre?

Olaf: Voor een gemiddelde inwoner van Leiderdorp is de locale politieke niet van dagelijks belang. Bewoners kijken over een veel langere periode dan vier jaar of het wonen, winkelen, recreëren en wellicht ook werken in Leiderdorp aangenaam is. Men weet zelden welke coalitie of met welke politieke meerderheid heeft besloten tot het geven van een Leiderdorpse bijdrage aan de verdiepte aanleg van de A-4, de nieuwbouw van het gemeentehuis of de keuze om geen golfbaan maar een recreatiepark aan te leggen in de Boterhuispolder. En als je naar de ontwikkelingen van de laatste 20 jaar kijkt (ik woon nu 23 jaar in Leiderdorp) dan wonen we in een aangenaam, groen en veilig stukje Nederland met goede voorzieningen en een flinke werkgelegenheid. Maar op details is er zeker kritiek te leveren en dan zijn politieke verhoudingen belangrijk.

Joyce:In vorige collegeperioden hebben wij als onderdeel van diverse colleges een goede bijdrage geleverd aan het creëren van werkgelegenheid, gezorgd voor voldoende woningbouw waarbij 30% minimaal in het sociale segment is gebouwd, goed onderwijs en goede zorg en sociale voorzieningen. Wij hebben er altijd voor gewaakt dat iedereen mee kon doen. Ik merk dat het realiseren van deze doelen vanuit een oppositierol moeilijker is. De huidige collegepartijen hebben zich verbonden aan een collegeprogramma dat niet te doorbreken was en waar onze ideeën niet in tot uitdrukking kwamen. Daardoor is er de afgelopen jaren weinig bereikt op deze voor ons belangrijke terreinen.

Ik hoop echt dat wij komende verkiezingen voldoende stemmen krijgen om na vier jaar oppositie weer deel van het college te kunnen uitmaken, omdat juist nu veel sociale taken van het rijk bij de gemeente komen te liggen waaronder de zorg, de nieuwe Wet Werken naar Vermogen en de jeugdzorg.

Wat zou je met name willen veranderen c.q. willen verbeteren?

Olaf: Besturen is het maken van keuzes. En in die keuzes kun je het lang niet altijd iedereen naar de zin maken. Als de van der Valk Boumanweg éénrichting wordt –een voorstel van de PvdA destijds- dan weet je dat de verkeersstromen een andere uitweg gaan zoeken. Als bewoners klagen over bomen waarvan de vruchten op hun auto’s vallen en voor schade zorgen en er aangedrongen wordt tot kap van deze bomen, dan zijn de liefhebbers van groen daar niet blij mee. Maar besturen is, na een proces waarin iedereen heeft kunnen participeren, uiteindelijk toch een heldere, rationele en transparante keuze maken. Daar moet je niet voor weglopen. Het huidige College heeft in de weinige initiatieven waar ze bij betrokken waren te vaak een “non-keuze” gemaaktof zich proberen te verschuilen achter anderen. Dat leidt altijd tot ontevredenheid, kijk naar de toestanden rond de nieuwbouw van Brittenstein. Het College probeert de schuld af te schuiven op Rijnhart wonen, terwijl het College zelf onduidelijkheid laat bestaan over de randvoorwaarden. Zo frustreer je elk proces!

Joyce: Wat mij betreft zetten wij ons de komende jaren in voor het realiseren van goede en voldoende zorg voor mensen die dat nodig hebben. Ook is een goed en voor ieder toegankelijk onderwijs van groot belang, waarbij brede scholen verder moeten worden ontwikkeld.

Verder moeten er voldoende woningen voor starters komen in het goedkopere segment.

Essentieel is ook een goed vestigingsklimaat voor ondernemers. Werk is een voorwaarde voor mensen om deel te kunnen nemen aan de samenleving. We moeten ook zorgen voor een goed vangnet als het mensen echt niet lukt (soms tijdelijk) om aan het werk te blijven.

Tenslotte blijven we ons inzetten voor een mooie en groene woonomgeving.

En natuurlijk maken we ons sterk voor alle clubs en verenigingen die samen Leiderdorp 'maken'.

Waar hebben de inwoners van Leiderdorp met name behoefte aan denk je?

Olaf: aan probleemoplossers, niet aan vooruitschuivers. Het huidige College heeft weinig meer gedaan dan de punten die vorige Colleges al hadden voorbereid en besloten uitgevoerd. Denk aan de Boterhuispolder en zelfs de verhuizing van Vliko. Want alhoewel ten tijde van dit interview nog niet helemaal duidelijk is of de verhuizing van Vliko gaat lukken, moeten we niet vergeten dat aan het einde van de vorige College periode er een bijna akkoord lag. Het zittende College heeft vier jaar geleden dat in de prullenbak gegooid en is opnieuw begonnen met een bijna desastreuze afloop. Het College heeft weinig tot stand weten te brengen, er is ruzie met de sportverenigingen, de woningbouw is bijna tot stilstaan gekomen terwijl er dringende behoefte is aan met name sociale woningbouw. Met vier full time wethouders is te weinig gepresteerd. Vier wethouders, in een tijd waarin het maatschappelijke gevoelen is dat we juist zuinig moeten zijn met het stoppen van geld in bestuurders! Leiderdorp als vermoedelijk de enige gemeente van 26.500 inwoners met 4 wethouders. Overwerkt zullen ze in elk geval niet geraakt zijn de afgelopen vier jaar. Misschien aangenaam voor de heren, maar het kostte de Leiderdorpse burger wel zo’n 600.000 euro. Daar hadden we veel nuttiger dingen van kunnen doen! Nu moet er op hetjongerenwerk worden bezuinigd en op het groenonderhoud en staan voorzieningen als de bibliotheek en misschien zelfs wel het zwembad onder druk!

Joyce: Dat hangt erg van de persoonlijke situatie af. In het algemeen denk ik dat mensen behoefte hebben aan stabiliteit en veiligheid. Daarmee bedoel ik dat mensen willen weten waar ze aan toe zijn. Dit kan gaan om de ondernemer die goede bestemmingsplannen en visie op de ontwikkeling van Leiderdorp wil om daar investeringen op af te stemmen. Dat kan gaan om een oudere die wil dat  hij of zij kan rekenen op huishoudelijke hulp daar waar iemand die zelf niet meer kan verzorgen. Het kan gaan om een ouder die wil dat zijn of haar kind in een veilige omgeving opgroeit en verzekerd is van goed onderwijs. Kortom, er is niet één Leiderdorper en niet één behoefte.

Wat motiveert je om door te gaan?

Olaf: Het is leuk werk om zo dicht bij het dagelijkse leven in de politiek werkzaam te kunnen zijn. En een dorp als het onze is nooit af! Ik geloof niets van de bewering van de VVD dat Leiderdorp een zg. beheersgemeente moet worden. Daar bedoelen ze mee dat het dorp af is en er geen nieuw beleid meer gemaakt hoeft te worden. Vandaar ook die vier wethouders zullen we maar zeggen. Nee: er zijn nog veel uitdagingen in Leiderdorp en welke coalitie en na de verkiezingen ook komt, ze zullen geconfronteerd worden met het achterstallige bestuurlijke onderhoud en de besluiteloosheid die dit VVD college nalaat. Om er een paar te noemen: achterblijvende woningbouw, nauwelijks verkeersbeleid, zwalkend economisch beleid, ruzie met de sportverenigingen over de sportvoorzieningen, dreigende achterstanden in groenonderhoud, een zieltogende Sterrentuin. Om nog maar te zwijgen van de grote uitdaging van 2015 en verder: de decentralisatie van allerlei belangrijke voorzieningen voor de burger en de invoering van de “participatie-samenleving”. Dat vereist meer bestuurlijke daadkracht dan we de afgelopen vier jaar hebben gezien.

Reden genoeg voor mij persoonlijk om nog eens vier jaar bij te tekenen als de kiezer het wil. En wij hopen op een duidelijke winst in zetels en met enkele gelijkgestemde partijen een nieuw en beter College vormen!

Joyce: 'Kansen voor iedereen en mogelijk maken dat iedereen als volwaardig lid kan deelnemen aan de maatschappij', dat is en blijft mijn motivatie om door te gaan.

De gedachte achter de participatiesamenleving steun ik. Ik denk overigens dat veel mensen al op vele manieren participeren en dat zie je ook in Leiderdorp. Als ik kijk naar het verenigingsleven dat voor het grootste gedeelte draait op vrijwilligers, als ik zie dat Leiderdorp een hoog percentage mantelzorgers heeft en als ik kijk naar de wijkverenigingen dan zie ik een enorme participatie in Leiderdorp.

De gedachte achter de participatiesamenleving dat iedereen die kan bijdragen, ook iets bijdraagt is noodzakelijk de komende jaren. Een simpele rekensom laat mij zien dat het niet anders kan in de toekomst dan dat mensen elkaar zoveel mogelijk helpen en vervolgens daar waar nodig en noodzakelijk professionele zorg wordt geboden. Leiderdorp zal na 2025 voor ruim een kwart bestaan uit mensen ouder dan 65 jaar en een kleine kwart uit mensen jonger dan 18 jaar. Dat betekent dat de helft van de bevolking in financieel opzicht de verantwoordelijkheid draagt voor de deze twee groepen. En dat vraagt dus een totale inzet van iedereen die dat kan om iets te doen. Het is simpelweg financieel anders niet te bolwerken. Maar dit alles wel op basis van vrijwilligheid en zonder dwang. Gedwongen iemand de zorg voor een ander laten dragen is mij een brug te ver en daar geloof ik in niet in.

Waar wil je dit interview mee afsluiten?

Olaf: De kiezer spreekt eerst, maar ik kan mij bijna niet voorstellen dat de Leiderdorpse kiezer de lokale VVD niet zal afstraffen voor de zwakke prestaties van dit VVD College. Uiteindelijk moeten de 21 gemeenteraadsleden –in de politieke samenstelling die de kiezer bepaalt- weer het bestuur vormen. Maar de geldverslindende manier van besturen van de VVD met nutteloze extra bestuurskosten van een vierde wethouder, is wat betreft de PvdA geen herhaling waard!

Joyce: De PvdA wil ná de verkiezingen het verschil maken in vergelijking met het zittende college. Hier wil ik de punten die ik eerder heb genoemd graag nog eens opsommen:

– Meer woningen voor starters en in het goedkopere segment waar nu niets voor gedaan

   wordt

– Doorontwikkeling van het bredeschoolconcept onder andere in Voorhof, waar dit nu

   stagneert

– Goed vangnet op het gebied van zorg en welzijn, waar nu steeds op beknibbeld en

   bezuinigd wordt

– Een goede relatie met de ondernemers en mensen die goede ideeën hebben voor

   Leiderdorp waar dit nu allemaal erg traag gaat.

Terug naar homepage